حقوق حیوانات از دیدگاه حضرت علی
1- هر جانداری که در اختیار کسی قرار بگیرد بایستی او وسایل زندگی ان جاندار را تامین نماید کلمه جاندار
شامل همه حیوانات است مگر حیوانی که ازار و ضرری به انسان وارد کنند مانند عقرب و افعی ومار که ذاتا موذی می باشند و مانند سگ ها و دیگر حیوانات بیمار که بیماری انها علاج ناپذیر و موجب ضرر می باشد
2- تامین و تهیه وسایل زندگی حیوان اعم است از اینکه خوراک وپوشاک و آشامیدنی ومسکن باشد یاتهیه دارو و وسایل درمان و----
3اگر صاحب حیوان از انجام وظایف خودداری کرد حاکم نخوست او را ارشاد میکند و او رابه اداره زندگی حیوان مجبور می سازد
4اگر موارد مورد نیاز حیوان <خوراک ومسکن ودارو>در نظر صاحب حیوان وجود نداشته باشد و شخص دیگری آن موارد راداشته باشد واجب است که صاحب حیوان آن موارد رابخرد وتامین نماید
5 اگر کسی که موارد زندگی حیوان نزد اوست از فروش آن امتناع بورزد جایز است صاحب حیوان در موقع ضرورت آن راباضمانت مثل همان ماده باقیمت آن غصب نماید چنانچه غصب موارد ضروری در فقه اسلامی جتیز است
6هرگونه ازر حیوان ممنوع است <درزمان زندگی ودر زمان کشتار>همچنین زدن حیوان در موقع لغزیدن هنگام کشتار ممنوع است
7در صورتی که وسایل زندگی برای حیات چند حیوان در اختیار است مانند اینکه مقداری آب داریم که فقط یکی از حیوانات را میتوان نجات داد در اینجا دو فرض وجود دارد
الف>وقتی ادامه زندگی هر یک از حیوانات دارای جهات مساوی هستند صاحب حیوان مخیر است واختیار بااوست
ب>وقتی از همه جهات مساوی نباشند مانند سگ غیر مضر وگوسفند در این صورت باید به سگ غیر مضر آب دادتابدان علت هلاک نشود وگوسفند باید از طریق ذبح شرعی ذبح کرد و به حیات او پایان داد که یک امر قانونی است