اكرام ميهمان و غذا دادن از موكدات است :  إِنَّ هَؤُلاء ضَيْفِي فَلاَ تَفْضَحُونِ ، هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْرَاهِيمَ الْمُكْرَمِينَ ، وَنَبِّئْهُمْ عَن ضَيْفِ إِبْراَهِيمَ ، وَلاَ تُخْزُونِ فِي ضَيْفِي .

لذا ميهمان هر چند كه از گروه كافران باشند بايد در اطعام آنها كوشيد ، رسم بزرگان و فرهيختگان و دانشمندان و پيامبران و ائمه اطهار ( ع ) بر اين بوده و هست كه شاگردان و پيروان و مردمان و فقرا ء و مساكين و اصحاب و اقوام را غذا مي دهند و از هرگونه حركتي كه سبب كوچك شدن و پست شمرده شدن ميهمان بود به شدت پرهيز مي نمودند و بهترين سفره ها ، سفره عروسي و وليمه دادن و بازگشت از سفر حج مي دانستند و بدترين سفره ها ، آن سفر ه اي كه اغنيا بخورند و فقرا محروم بمانند بر مي شمرند با ميهمانان از شروع تا پايان غذا همراهي مي نمودند ، با اهل ايمان و تقوي مرتباً مصاحبت غذايي داشتند.